Hie ir Frömdi
(1997, T: & M: R. Zoss) Lied an Abbas Maroufi
Song hören
 
Er isch e grosse Dichter uf der Flucht vor de Richter, us emne grosse Dichtervolk
wo me wäg de Bärt von es paarne Mullahs jede hänkt, wo dänkt u sech d Meinig z säge trout
We hie wo ner sech häre gflüchtet het e schwäre Mond am Himmel steit,
si uf zmal vor syre Tür bruuni Schatte, wo Lieder gröle vor Vergangenheit:
« Soldat, Kamerad, fass Tritt Kamerad, tritt unter die Gewehre…!»
 
Uf einisch isch er wach nimmt e Satz, ghört e Stimm, wo grännet vo wyttem, ischs e Chatz oder es Ching?
Oder isch es villecht öppe d Stimm vom Fründ, wo me folteret und jitze fertigmacht!?
We früech am Morge d Sunne über d Bärge schynt, u ds Fernseh zeigt de Lüt wie ds Wätter wird, kreise schwarzi Vögel über em Asphalt, ergattere chly Brot u chräije: «Chalt!»
 
Er isch hie ir Frömdi, u d Frömdi drinn i ihm
i de gottverlassne graue Stedt, vo Mailand bis Berlin
 
Er isch e Dänker und isch dankbar, dass er cha säge, was er alles dänkt,
wenn er wieder mal muess aastah und ihm ds Fröilein uf der Gmeind es amtlechs Lächle schänkt
« D Ching göh beid i Schuel im Quartier u mängisch i nes Huus mit em Schwyzerchrütz
sie singe änglisch Lieder, schutte im Klub, u rede mit der Muetter o scho Schwyzerdütsch!»
 
Und er isch hie ir Frömdi, u d Frömdi drinn i ihm
i de gottverlassne graue Stedt, vo Mailand bis Berlin
 
Er isch e Dichter und er schrybt und schrybt, wen er ir Nacht nid yschlafe cha
für ne besseri Zuekunft u Zyt - zwüsche de Pink Floyd und em Franz Kafka
Sys Bleistift gleitet lysli über ds Blatt vo rächts nach links
der Härzschlag treit ne bis a ds Änd vor Nacht, e Vogel flüggt – vom Sims
 
Er isch hie ir Frömdi, u d Frömdi drinn i ihm
i de gottverlassne graue Stedt, vo Mailand über Züri bis Berlin